Het filmpje hieronder geeft een goed en realistische beeld hoe zwaar de Galgo´s het in Spanje hebben.  Als ze niet meer voldoen aan de eisen van hun baas worden ze vaak letterlijk bij het oud vuil gedumpt, in een diepe put gegooid of nog erger, aan een boom opgehangen en wel op zo`n manier dat hun poten net de grond niet raken zodat ze een langzame pijnlijke dood zullen sterven. Het is mensonterend om te zien hoe sommige mensen anno nu nog steeds met dieren omgaan. Hier moet zo snel mogelijk verandering in komen vinden wij en dat zou nu zo maar eens kunnen gaan gebeuren.  

De Spaanse regering heeft namelijk in juni 2020 een nieuwe overheidsdienst in het leven geroepen die zich permanent bezig gaat houden met dierenwelzijn. Deze dienst maakt mogelijk ook een einde aan het subsidiëren van stierengevechten. Dit gebeurt met geld van de Spaanse belastingbetaler die daar ook niet meer op zit te wachten. Verder komt er misschien ook een verbod op evenementen waarbij dieren worden mishandeld en een verbod op het amputeren van oren en staarten bij o.a. honden. We blijven het voor u in de gaten houden. 

(Waarschuwing, deze film bevat schokkende beelden)

In Spanje worden bij de (hazen) jacht op het platteland voornamelijk Hazewindhonden (Galgo´s) ingezet. Dit hondenras is speciaal gebouwd om in korte tijd enorme snelheden te ontwikkelen waardoor ze het ideale instrument vormen voor de jacht. Maar deze prachtige dieren hebben allerminst een mooi leven. De dieren moeten zware trainingen ondergaan waarbij ze niet zelden achter een auto worden gebonden en zo gedwongen worden te rennen om de auto bij te houden. Dit om hun uithoudingsvermogen en snelheid te kunnen testen.

Als in februari het jachtseizoen op zijn einde loopt worden de honden massaal gedumpt of erger nog, vermoord. De Spaanse jacht is echter een zeer lucratieve sector waarbij in 2018 nog ruim 6 miljard euro werd omgezet. We hebben het dan over 190.000 geregistreerde jagers en 120.000 Galgo´s.

Al met al worden er jaarlijks ongeveer 50.000 Galgo´s afgedankt en in het gunstigste geval aan hun lot over gelaten. Vaak echter vind je ze dood en uitgemergeld langs de kant van de weg of met een touw om hun nek aan een tak van een boom.           

De Spaanse autoriteiten doen echter weinig om deze misstanden aan te pakken, kennelijk zijn de financiële belangen te groot. Sterker nog, sommige politieke partijen streven er zelfs naar om de jacht beter te beschermen. Het is in Spanje officieel verboden om jachthonden te mishandelen en te doden maar dit verbod wordt tot op de dag van vandaag niet of nauwelijks gehandhaafd.

Gelukkig zijn er ook een aantal hondenopvangcentra die verwaarloosde en uitgehongerde Galgo´s proberen te redden maar die moeten dat veelal zonder overheidssteun en met bijna uitsluitend vrijwilligers voor elkaar zien te krijgen. Een klein lichtpuntje is dan misschien nog dat de Spaanse burgers zich langzaam maar zeker steeds meer bewust worden wat voor vreselijk leed duizenden van dit soort honden ieder jaar weer moeten ondergaan. Dit komt vooral ook door de verschillende Europese dierenwelvaartsorganisaties die de druk op de overheid blijven opvoeren.

Veel Spaanse Galgo´s worden met tussenkomst van dit soort kleine organisaties ter adoptie aangeboden in landen zoals Nederland, België en Duitsland. Dit is een mooi gebaar maar helaas geen structurele oplossing voor het probleem. De Nederlandse Stichting Dutch Galgo Lobby maant de Spaanse regering actie te ondernemen en ook in Brussel wordt de druk steeds meer opgevoerd om aan dit soort barbaarse praktijken zo snel mogelijk een einde te maken.     

Een ander hardnekkig probleem zijn hondenraces die al sinds 1920 wereldwijd gehouden worden met greyhounds. In landen als Australië, Nieuw Zeeland, Mexico, Dubai, Ierland, Engeland en Amerika is het nog steeds mogelijk om te wedden op de uitslag van een race en daarbij gaat het vaak om flinke bedragen. Ook het prijzengeld wat klaar ligt voor de winnende hond is fors, de belangen in deze tak van sport zijn dus groot. En als er veel geld te verdienen valt worden mensen vaak creatief.  Zo komt het regelmatig voor dat deelnemers hun honden stimulerende middelen toedienen om toch vooral maar in de prijzen te vallen. Zo was er enige tijd geleden een vrouwelijke deelneemster die haar hond de levensgevaarlijke drug Crystal Meth toediende. De vrouw is gelukkig betrapt en heeft een fikse boete gekregen maar dit soort praktijken komen helaas meer voor dan men denkt.

In Amerika zijn, na aanhoudende protesten tegen de slechte behandeling die de honden zouden krijgen, de meeste renbanen inmiddels gesloten en kan er dus ook niet meer op racehonden gewed worden. Wij hopen dat meer landen dit voorbeeld spoedig zullen gaan volgen want dit soort activiteiten passen niet meer in de huidige tijd.